DE BESCHADIGDE ROOS

De roos was wat beschadigd. Of moet ik zeggen : getekend door het leven? Hier en daar een zwart randje en op sommige plaatsen zelfs een stukje blad eraf. Nee….mooi, strak, vlekkeloos was ze absoluut niet.
Ze voelde zich zelfs af en toe minderwaardig en onwaardig om nog ‘te bestaan’….

Opeens werd ze gegrepen en keek om haar heen. De rest van de tuin was groen en grijs. Ze realiseerde zich dat zíj de enige was met …KLEUR. Zij gaf op haar manier kleur.

Toen dát tot haar doordrong in alle facetten, welde er een traan omhoog van dankbaarheid! De zon brak door en gaf nog meer schittering aan de roos. Het maakte niet meer uit hoe ze er uit zag. Op dát moment was ze helemaal op haar plaats en zorgde er voor dat de tuin meer kleur kreeg en in zijn geheel compleet was. Ik weet niet hoe het met jullie is, maar als ik naar mijzelf kijk en niet naar het geheel, dan denk ik ook: hmm…….doe maar weg, gebutst door het leven. Maar Goddank mag ik het vaker in het geheel zien en dan denk en ervaar ik: al die “beschadigingen” hebben mij gemaakt tot wat ik ben en zo mag ik “kleur” geven in mijn omgeving.

En als de Zon dan ook nog op mij schijnt, straal ik !