Sinds 1 juni 2006 ben ik wees

Ik vind het nog steeds een verschrikkelijk naar en wat deprimerend woord.
Toen mijn moeder stierf voelde ik mij ontworteld en weer teruggeworpen op ..... ja waarop? Het was meer een terugval in een diep gevoel van: leegheid, nergens (meer) bijhoren.

Nog steeds is dat gevoel op de achtergrond (of in de diepte) aanwezig en ik laat het toe om er vervolgens weer uit te kruipen.

Vandaag denk ik aan mijn moeder:
ik mis haar en ook zijn er momenten dat ik denk (bij verdriet en grote zorgen) maar goed dat ze dit niet mee hoeft te maken.
Het is goed zoals het is: Zij is Thuis en heeft het veel beter nu. En ik?
Ik ga verder met een glimlach vooral als ik denk aan de momenten waarop zij het meest in haar element was: kaasmaken samen met mijn vader

The family Tree is gegroeid en ik ben dankbaar dat het zo'n grote familie is waarvan ik deel uit maak.
In dankbare herinnering voor haar/hun liefde en trouwe zorg.

Ik ben met een traditie begonnen na haar sterven: 1 x per maand komen we als familie bijelkaar om herinneringen op te halen en nieuwe te maken, om lief en leed te delen, er te zijn voor elkaar ❣

anja met haar moeder

PS: dit is de enige foto met mijn moeder dat ik klein/jong ben ....dus heel kostbaar

PSPS: Ontworteld is ook de titel van mijn 1e boek en is hier te bestellen.