WISSELENDE TONELEN

Dit is zo’n tussenperiode.

Bijkomen van het één en wachten op het ander. Terugblik en vooruitblik.

Zo’n jaarwisseling waarbij je, of je nu wilt of niet, door de commercie en de media óf heel vrolijk benadert wordt óf in een melancholieke bui gedwongen wordt.

Ik doe er ook aan mee door het schrijven van deze mijmering en ik wil u als lezer meenemen in mijn “hoop en vrees”.

Vrees voor het onbekende.

Het komende jaar is onbekend en er is veel onzekerheid vanwege de pandemie.

Ineens bedenk ik me dat ik me zorgen maak.

Die gedachte bepaalt me bij deze dag. Deze dag mag en moet ik leven. Doe ik dat door het donkere -de angst- weg te vegen? Nee …ook al zou ik het willen, dat lukt me niet. Wat ik wel kan en moet doen is: een licht opsteken en zo kan ik een klein stukje “zien” in mijn vrees die heet toekomst. Met dit licht wat ik kan vinden in en met Christus heb ik genoeg zicht voor elke dag.

Nee, dat is niet makkelijk en nee dat is niet voor een heel jaar of voor de rest van mijn leven. Ik ben vaak een ‘knipper’-licht maar het is wel zo dat ik geleerd heb dat als ik blijf hangen in: “wat als ik….” dat er dan geen ruimte is voor de IK BEN HET LICHT. Een weg met hoop!

En het is een hoop van het zeker weten.

Als je de foto’s bekijkt die ik gemaakt heb het afgelopen jaar zie je elke maand een “wisselend toneel”. Het plekje is het hele jaar door hetzelfde gebleven. Omstandigheden wisselen – God blijft Dezelfde.

Ik wens je alle goeds toe in de tijd die komen gaat.